Korekty

Czym jest korekta?

Korekta jest ruchem przeciwnym do głównego trendu, stanowiącym jego częściowe zniesienie. Najczęściej występującymi korektami są:

1. Korekta prosta ABC,
2. Korekta płaska ABC,
3. Korekta pędząca ABC,
4. Korekta nieregularna ABC.

Z budowy poszczególnych podfal korekty wynika, że fale A oraz C są falami impulsu w korekcie, a fala B tzw. korektą w korekcie.

Korekta prosta ABC

To najlepiej znana i najczęściej pojawiająca się struktura korekty ABC. Zbudowana jest z trzech podfal oznaczanych kolejno literami A, B oraz C. Ta korekta charakteryzuje się tym, że w trendzie wzrostowym fala B nie wybija nowego szczytu, a fala C przebija dołek fali A, ustanawiając tym samym nowy, lokalny dołek:

• w trendzie wzrostowym fala B jest krótsza od fali A i jej wierzchołek nie przebija punktu X, a fala C jest dłuższa od fali B i jej minimum przebija dołek fali A,
• w trendzie spadkowym fala B jest krótsza od fali A i jej minimum nie przebija punktu X, a fala C jest dłuższa od fali B i jej ekstremum przebija szczyt fali A.

W literaturze można spotkać się z pięciofalową strukturą podfal w ramach fali A, trójfalowej struktury fali B oraz pięcofalowej fali C. W teorii układ ten oznacza się 5-3-5.

Korekta płaska ABC

Kolejną często spotykaną strukturą korekcyjną jest korekta płaska ABC. Najczęściej pojawia się ona w silnych trendach, znacznie rzadziej w początkowych etapach budowania trendu. Zbudowana jest z trzech podfal oznaczanych kolejno literami A, B oraz C. Ta korekta charakteryzuje się tym, że w trendzie wzrostowym fala B nie wybija nowego szczytu, a fala C nie przebija dołka fali A. Fala C jest zatem najkrótszą spośród fal tworzących korektę płaską ABC:

• w trendzie wzrostowym fala B jest krótsza od fali A i jej wierzchołek nie przebija punktu X, fala C jest z kolei krótsza od fali B i jej minimum nie przebija dołka fali A,
• w trendzie spadkowym fala B jest krótsza od fali A i jej minimum nie przebija punktu X, fala C jest z kolei krótsza od fali B i jej ekstremum nie przebija szczytu fali A.

W literaturze można spotkać się z jeszcze jedną cechą odróżniającą ją od korekty prostej ABC. Jest nią trójfalowa struktura podfal w ramach fali A, przy pozostałych podfalach niezmienionych. W teorii występuje zatem układ 3-3-5.

Korekta pędząca ABC

Jest to jedna z rzadziej pojawiających się struktur korekt ABC. Najczęściej występuje ona na silnych i szybkich rynkach. Zbudowana jest z trzech podfal oznaczanych kolejno literami A, B oraz C. Ta korekta charakteryzuje się tym, że w trendzie wzrostowym fala B wybija nowy szczyt, a fala C nie przebija dołka fali A. Fala B jest zatem najdłuższą spośród fal tworzących korektę płaską ABC:

• w trendzie wzrostowym fala B jest dłuższa od fali A i jej wierzchołek przebija punkt X, fala C jest z kolei krótsza od fali B i jej minimum nie przebija dołka fali A,
• w trendzie spadkowym fala B jest dłuższa od fali A i jej minimum przebija punkt X, fala C jest z kolei krótsza od fali B i jej ekstremum nie przebija szczytu fali A.

Korekta nieregularna ABC

Jest to zdecydowanie najrzadziej spotykana i sprawiająca najwięcej problemów z identyfikacją struktura korekty. Zbudowana jest z trzech podfal oznaczanych kolejno literami A, B oraz C. Ta korekta charakteryzuje się tym, że w trendzie wzrostowym fala B wybija nowy szczyt, a fala C przebija dołek fali A. Fala C jest zatem najdłuższą spośród fal tworzących korektę nieregularną ABC:

• w trendzie wzrostowym fala B jest dłuższa od fali A i jej wierzchołek przebija punkt X, fala C jest z kolei dłuższa od fali B i jej minimum przebija dołka fali A,
• w trendzie spadkowym fala B jest dłuższa od fali A i jej minimum przebija punkt X, fala C jest z kolei dłuższa od fali B i jej ekstremum przebija szczyt fali A.

Trudność w identyfikacji struktury tej korekty bardzo często wynika z mylnego interpretowania zachowania fali C. Błędy w interpretacji są spowodowane mylnym odczytywaniem wybicia dołka fali A, jako oznaki chęci zmiany przez rynek dotychczasowego trendu. Z tego też powodu wybicia z korekty nieregularnej ABC są bardzo dynamiczne.