Słownik analizy technicznej

Często w moich wpisach pojawiają się tajemniczo brzmiące stwierdzenia typu: order, stop loss, pips… Warto zatem napisać, co one oznaczają. Zapraszam do mojego krótkiego słowniczka analizy technicznej.

adx (average directional movement index)

Wskaźnik ruchu kierunkowego, którego zadaniem jest mierzenie siły trendu. Im wyższa jego wartość tym trend jest mocniejszy, zaś niższa wartość wskaźnika świadczy o słabości trendu.

analiza techniczna

Inaczej zwana analizą wykresów lub analizą wizualną. Jest to zbiór technik mających na celu prognozę przyszłych zachowań cen instrumentów finansowych na podstawie danych historycznych. Polega ona na badaniu poziomu cen i obrotów danego instrumentu finansowego w przeszłości, a z zebranych danych poprzez analizę wykresu tworzy możliwą prognozę dalszych zmian kursów.

armagedon

Jest to szybka i bardzo głęboka korekta. Zazwyczaj przyjmuje ona postać jednofalową. Zwany często przeze mnie „armagiełdonem”.

atr (average true range)

Średnia rzeczywistego zasięgu. Jest to wskaźnik analizy technicznej, który mierzy zmienność cen. Niskie wartości ATR są charakterystyczne dla okresów konsolidacji, które towarzyszą wykreślaniu się szczytów cenowych. Wartości wysokie na ogół towarzyszą kształtowaniu się lokalnych minimów cenowych, poprzedzonych gwałtownymi spadkami. Najczęściej wskaźnik ATR wykorzystuje się przy wyznaczaniu poziomów dla zleceń z limitem aktywacji.

buy stop

Jest to zlecenie kupna, które aktywuje się w momencie, kiedy kurs przebije się ponad ustaloną przez nas cenę (wyższą od bieżącej ceny rynkowej). Zlecenie typu buy stop stosujemy w sytuacji, w której gramy na kontynuację wzrostów.

cci (commodity channel index)

Wskaźnik, którego zadaniem jest mierzenie odchylenia ceny instrumentu od jego statystycznej średniej wartości. CCI ma największe zastosowanie na rynku towarowym, gdyż ten najbardziej spośród rynków finansowych cechuje się cyklicznością lub sezonowością. Istotną cechą wskaźnika jest to, że nie określa on długości cykli, a jedynie wykrywa, kiedy cykle się rozpoczynają i kiedy się kończą. CCI najczęściej przyjmuje wartości od -100% do 100%, przy czym wskazania powyżej 100% oznaczają rynek wykupiony (sygnał sprzedaży), a odczyty poniżej -100% rynek wyprzedany (sygnał kupna). Wzrost wskaźnika ponad -100% jest sygnałem trzymania zakupionych wcześniej papierów wartościowych.

chartysta

Inaczej analityk techniczny.

ciąg liczb Fibonacciego

Ciąg liczb naturalnych, w którym każdy kolejny wyraz ciągu jest sumą dwóch poprzednich (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21…). Ciąg ten charakteryzuje wiele zależności. Jeśli podzielimy dowolną liczbę ciągu przez liczbę ją poprzedzającą wówczas otrzymamy iloraz oscylujący wokół 1,618 (złota proporcja). Z kolei jeśli podzielimy dowolną liczbę ciągu przez liczbę ją następującą wówczas otrzymamy iloraz oscylujący wokół 0,618. Zależności, występujące pomiędzy poszczególnymi wyrazami ciągu zaobserwowane zostały także na rynkach finansowych przez Nelsona Elliotta.

długa pozycja

Zwana inaczej „long position” lub „longiem”. Jest to kupno konkretnego instrumentu finansowego, czyli gry na wzrost jego ceny.

doji

Świeca, charakteryzująca się tym, że cena zamknięcia równa jest cenie otwarcia. Doji często są elementami większych formacji świecowych. Doji zazwyczaj ma dość długi dolny i górny cień.

dywergencja

Sytuacja, w której dwa wskaźniki nie potwierdzają się, czyli generują sprzeczne sygnały. Innym przykładem dywergencji jest sytuacja, w której cena instrumentu zaczyna wzrastać, a oscylator zaczyna spadać (generując tym samym sygnał sprzeczny). Dywergencja ostrzega zazwyczaj o zmianie dotychczasowego trendu.

ermanometria

Teoria analizy technicznej opierająca się przede wszystkim na analizie czasu, który to w ermanometrii jest najważniejszym czynnikiem kształtującym poziom cen. Analitycy stosujący tę teorię uważają, że czas rynkowy ma strukturę sferyczną i jest wielowymiarowy.

formacje analizy technicznej

Pewien układ lub kształt pojawiający się i powtarzający się na wykresach. Istotne jest to, że układy te powtarzają się (stąd założenie analizy technicznej, iż historia lubi się powtarzać), co dzięki licznym obserwacjom zachowania się kursów po ich wykreśleniu pozwoliło określić prawdopodobny ruch rynku po ich ponownym narysowaniu się. Przykładowo, dostrzeżono kiedyś, że po wykreśleniu się układu przypominającego flagę, kurs bardzo często kontynuował swój dotychczasowy bieg, zaś po wykreśleniu się wzoru łudząco przypominającego głowę i ramiona cena zazwyczaj zmieniała swój dotychczasowy bieg. Najczęściej dzielimy formacje na liniowe i świecowe (jedno-, dwu-, trój- i wieloświecowe).

geometrie rynku

Zależności cenowe, jakie występują na rynkach finansowych. Mają one ścisły związek z proporcjami pomiędzy długościami (zarówno w ujęciu cenowym, jak i czasowym) konkretnych odcinków cenowych (np. impulsów i korekt). Źródłem najpopularniejszych geometrii jest ciąg liczb Fibonacciego oraz różnego rodzaju pierwiastki.

klaster geometryczny

Inaczej zlepek geometryczny, czyli miejsce lub rejony w których występuje kilka istotnych poziomów geometrycznych.

konsolidacja

Jest to sytuacja rynkowa, charakteryzująca się poruszaniem się cen w trendzie bocznym (horyzontalnym). Na ogół konsolidacje poprzedzają silniejsze ruchy cen. Ja bardzo często konsolidacje nazywam „kiszeniem” się rynku lub „flautą” 😉

korekta

Jest to ruch przeciwny do głównego trendu. Mogą one przybierać różne kształty. Najczęściej spotykanymi rodzajami korekt są proste-, pędzące-, płaskie- i nieregularne ABC.

krótka pozycja

Zwana inaczej „short position” lub „shortem”. Jest to tzw. „krótka sprzedaż” konkretnego instrumentu finansowego, czyli gry na spadek jego wartości.

krzyż śmierci

Powstaje w sytuacji, gdy średnia krótkoterminowa przecina średnią długoterminową od góry. Wykreślenie się krzyża jest równoznaczne z wygenerowaniem sygnału sprzedaży.

linia trendu

Linia pokazująca kierunek, w którym od dłuższego czasu porusza się cena danego instrumentu finansowego. Do poprowadzenia linii trendu wystarczą praktycznie dwa dołki (w przypadku trendu wzrostowego) lub dwa szczyty (w przypadku trendu spadkowego) – tzw. wstępna linia trendu, jednak dopiero po trzecim odbiciu daną linię można uznać za wiarygodną. Należy pamiętać, że im więcej odbić tym większa jest wiarygodność linii. Istotna jest również długość trwania aktualnego trendu – im dłuższa linia tym bardziej wiarygodna. Linie trendu wzrostowego wyznacza się poprzez połączenie ze sobą coraz wyżej położonych dołków, a trendu spadkowego łącząc ze sobą coraz niżej położone szczyty.

luka

„Wolny obszar” pozostawiony na wykresie słupkowym lub świecowym, w którym nie dokonywano żadnych transakcji. Luka wzrostowa powstaje w momencie, kiedy minimum cenowe świecy (słupka) jest wyżej niż maksimum cenowe poprzedniej świecy (słupka). Luka spadkowa powstaje wówczas, gdy cenowe świecy (słupka) znajduje się niżej niż najniższa cena poprzedniej świecy (słupka). Luka wzrostowa zazwyczaj wskazuje na siłę rynku, zaś spadkowa świadczy o jego słabości. Wyróżnia się trzy rodzaje luk: startowa (ucieczki), mierzona (pomiarowa) i wyczerpania.

luka mierzona (pomiarowa)

Luka cenowa pojawiająca się na ogół w połowie istotnego trendu (stąd też jej nazwa).

luka startowa (ucieczki)

Luka cenowa powstająca przy ukształtowaniu się istotnej formacji cenowej. Luka ta sygnalizuje na ogół początek istotnego ruchu cenowego.

luka wyczerpania

Luka cenowa powstająca przy końcu istotnego trendu. Sygnalizuje, że dany trend się kończy.

macd (moving average convergence / divergence)

Wskaźnik stworzony przez Gerarda Appela w latach 60-tych ubiegłego wieku. Opiera się on na zbieżności i rozbieżności dwóch średnich kroczących. Zbudowany jest z dwóch linii. Pierwsza linia (MACD) jest różnicą pomiędzy dwiema średnimi wykładniczymi (na ogół 12- i 26- okresowe) z cen zamknięcia. Druga linia (sygnału) to zazwyczaj 9-okresowa średnia wykładnicza z pierwszej. Sygnał kupna generowany jest w momencie, gdy linia MACD przecina od dołu linię sygnału, z kolei sygnał sprzedaży pojawia się, gdy linia MACD przecina linię sygnału od dołu.

marubozu

Świeca, która cechuje się dużą różnicą pomiędzy ceną otwarcia i zamknięcia. Przyjęło się określać, że marubozu jest świecą o dowolnym kolorze, nie posiadającą cieni. Zdarzają się jednak różne inne wersje tej świecy, mianowicie marubozu otwarcia (charakteryzuje się brakiem cienia po stronie otwarcia) oraz zamknięcia (brak cienia po stronie zamknięcia). Istotną cechą tego typu świec jest to, że w zależności od położenia w ramach trendu mogą one potwierdzać (np. białe marubozu w trendzie wzrostowym) lub negować dotychczasowy trend (np. czarne marubozu w trendzie wzrostowym). Marubozu służą również do wyznaczania poziomów wsparcia i oporu oraz niekiedy są elementami większych formacji świecowych.

obv (on balance volume)

Inaczej równowaga wolumenu. Jest to wskaźnik, którego konstrukcja opiera się na założeniu, że sesjom wzrostowym towarzyszy akumulacja, a sesjom spadkowym dystrybucja. Spadek akumulacji, czyli zmniejszenie obrotów na zwyżce jest często sygnałem wyczerpywania potencjału wzrostowego. Podobnie rzecz się ma dla trendu spadkowego – spadek obrotów jest sygnałem malejącej dystrybucji, czyli zbliża się dołek i lokalny odwrót w górę. Uznawany jest za wskaźnik wyprzedzający i ma charakter kumulacyjny, oznacza to, że przy sesjach wzrostowych wolumen jest dodawany, a przy spadkowych odejmowany.

okno

Nazywane także formacją rozłączonych świec. Jest ono jedną z najsilniejszych formacji świecowych. W klasycznej analizie technicznej okna nazywane są lukami. Oknem jest „wolny obszar” pozostawiony na wykresie słupkowym lub świecowym, w którym nie dokonywano żadnych transakcji. Okno hossy pojawia się w sytuacji, kiedy szczyt poprzedniego górnego cienia znajduje się poniżej najniższego punktu dolnego cienia aktualnej świecy. Okno bessy powstaje wówczas, gdy poprzednie minimum znajduje się powyżej aktualnego maksimum. Należy pamiętać, że okna w trendzie wzrostowym wyznaczają wsparcia, zaś w spadkowym opory. Okna są formacjami kontynuacji trendu.

order

Jest to zlecenie oczekujące (w moim przypadku są to najczęściej zlecenia typu buy stop lub sell stop).

oscylator analizy technicznej

Narzędzie analizy technicznej, które pomaga ustalić punkty zwrotne dla istniejących trendów. Identyfikują one emocjonalne ekstrema uczestników rynku. Przyjmuje się, że wysoka wartość wskazań oscylatora oznacza przesadny optymizm rynku, zaś niska – przesadny pesymizm. Wskazania oscylatora umieszcza się na osobnym wykresie.

oscylator stochastyczny (K%D)

Oscylator wprowadzony przez George’a Lana w 1950 roku w celu porównywania cen zamknięcia do zakresu cen w danym okresie. Obejmuje on zazwyczaj 14 dni i jest zbudowany z dwóch linii (%K i jego 3-okresowej średniej, czyli %D). Linie te oscylują w zakresie od 0 do 100. Wskazania powyżej 80 uznaje się za wykupienie rynku, a poniżej 20 za jego wyprzedanie. Sygnał kupna generowany jest w momencie, kiedy szybsza linia %K przecina od dołu wolniejszą %D w obszarze poniżej 20. Natomiast sygnał sprzedaży powstaje, gdy linia %K przecina od góry linię %D w obszarze powyżej 80.

pin bar

Świeca, która ma cień większy od korpusu.

pivot point

Wskaźnik analizy technicznej, służący do wyznaczania punktów wsparcia i oporu. Przy wyznaczaniu Pivot Point bierze się pod uwagę ceny minimalne, ceny maksymalne oraz ceny zamknięcia z ustalonego okresu.

potwierdzenie

Sytuacja, w której duża liczba sygnałów jest zgodnych ze sobą. Klasycznym przykładem potwierdzenia jest jednoczesny wzrost ceny i wolumenu. Przeciwieństwem potwierdzenia jest dywergencja.

poziom oporu

Cena lub obszar, znajdujący się powyżej bieżącego kursu, gdzie siła podaży jest na tyle duża, aby powstrzymać wzrost cen. W trendzie wzrostowym poziomy oporu wyznaczają poprzednie szczyty. Poziomy oporu powstają wówczas, gdy inwestorzy zmniejszają zakupy i zaczynają realizować zyski po okresie wzrostu cen. Zmniejszony popyt i zwiększona podaż wywołują wtedy spadek kursu.

poziom wsparcia

Cena lub obszar, znajdujący się poniżej bieżącego kursu, gdzie siła kupujących jest na tyle duża, aby powstrzymać spadek cen. W trendzie wzrostowym poziomy wsparcia wyznaczają poprzednie dołki. Poziomy wsparcia powstają wówczas, gdy inwestorzy zwiększają zakupy po okresie spadku cen. Zwiększony popyt wywołuje wtedy wzrost kursu. Poziomy wsparcia często wyznaczają też geometrie rynkowe.

projekcja wewnętrzna

Jeden z rodzajów mierzeń geometrycznych w analizie technicznej. Polega ona na wyznaczaniu potencjalnego miejsca zwrotnego na rynku poprzez mierzenie „od dołka do następnego dołka”.

projekcja zewnętrzna

Jeden z rodzajów mierzeń geometrycznych w analizie technicznej. Polega ona na wyznaczaniu potencjalnego miejsca zwrotnego na rynku poprzez mierzenie „od dołka do najbliższego szczytu”.

roc (rate of change)

Zwany inaczej wskaźnikiem zmiany. Oznacza on procentową zmianę ceny z obecnej sesji do ceny sprzed k sesji. Bardzo często za wartość parametru k przyjmuje się 10 (inwestycje średnioterminowe) lub 5 (inwestycje krótkoterminowe).

RSI – wskaźnik siły zmiennej (relative strength index)

Stworzony przez Wellesa Wildera. Wahania wskaźnika zawierają się w zakresie od 0 do 100. Wartości powyżej 70 uważa się za sygnał wykupienia rynku, a poniżej 30 za jego wyprzedanie. W sytuacji kiedy wskaźnik znajduje się powyżej 70 lub poniżej 30 i wykazuje rozbieżność z zachowaniem ceny, wówczas jest to sygnał możliwego odwrócenia trendu. Na ogół stosuje się RSI 9 lub 14 okresowe.

sell stop

Jest to zlecenie sprzedaży, które aktywuje się w momencie, kiedy kurs spadnie poniżej ustalonej ceny (niższej od bieżącej ceny rynkowej). Zlecenie typu sell stop stosujemy w sytuacji, w której gramy na kontynuację spadków.

stop loss

Jest to zlecenie obronne, którego głównym zadaniem jest automatyczne zamknięcie pozycji w przypadku, gdy cena instrumentu finansowego spadnie poniżej określonego przez nas poziomu (w przypadku długiej pozycji) lub gdy cena instrumentu finansowego wzrośnie powyżej określonego przez nas poziomu (w przypadku krótkiej pozycji).

swing

Bardzo szybka korekta, zazwyczaj jednofalowa.

szpulka

Świeca charakteryzująca się tym, że cena zamknięcia jest zbliżona do ceny otwarcia. Szpulki często są elementami większych formacji świecowych. Szpulki zazwyczaj mają dość długi dolny i górny cień.

średnia krocząca

Najprostszy ze wszystkich wskaźników analizy technicznej. Dzięki swojej konstrukcji najlepiej sprawdza się podczas silnych trendów. Są one najczęściej średnimi 15-, 30-, 45-, 60, 90-, 180- okresowymi. W celu generowania sygnałów kupna i sprzedaży można korzystać z dowolnej liczby średnich o różnych długościach. Sygnał kupna generowany jest w momencie przecięcia dłuższej średniej przez krótszą od dołu, zaś sprzedaży przecięcie dłuższej średniej przez krótszą od góry. Kiedy stosuje się tylko jedną średnią, wówczas sygnał kupna pojawia się w momencie przecięcia średniej od dołu przez cenę, a sprzedaży przy przecięciu średniej od góry przez cenę. Wyróżnia się trzy rodzaje średnich kroczących – proste, ważone i wykładnicze.

średnia ruchoma (moving average)

Inaczej średnia krocząca.

świeca

Podstawowy element wykresu świecowego. Świece uwzględniają cenę otwarcia, zamknięcia, minimalną i maksymalną, co w znacznym stopniu usprawnia przeprowadzanie analizy technicznej wykresów cen instrumentów finansowych.

szkielet sakata

Formacja świecowa zbudowana z 8-10 takich samych, co do koloru świec (zazwyczaj białych). Teoria mówi, że po wykreśleniu się tego układu znacznie wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia spadków (w przypadku białych świec) lub wzrostów (w przypadku czarnych świec). Jest to dość kontrowersyjna formacja, gdyż niewątpliwie bazuje ona na rzeczach oczywistych. Mianowicie jej wydźwięk jest następujący „dużo i szybko wzrosło, więc pewnie wkrótce będzie spadek”, analogicznie do stwierdzenia „cały tydzień padał deszcz, więc wkrótce powinno przestać padać”.

take profit

Jest to zlecenie zależne, mające na celu zamknięcie pozycji po określonej cenie dającej zysk.

teoria Carolana

Teoria oparta na kalendarzu i fazach księżyca. Christopher Carolan zaobserwował, że istnieje pewna zależność pomiędzy fazami księżyca a decyzjami inwestorów. Istotną rolę w teorii Carolana odgrywa pierwiastek ilorazu kolejnych wyrazów ciągu Fibonacciego, który to jest zbieżny do swojej granicy wynoszącej 1,272. Poważnym utrudnieniem w praktycznym zastosowaniu tej teorii jest horyzont czasowy, bowiem najbardziej precyzyjne prognozy otrzymuje się na podstawie analizy danych historycznych z okresów od 20 do nawet 60 lat wstecz.

teoria Dowa

Jedna z najstarszych i najbardziej cenionych teorii analizy technicznej. Jej twórcą jest Amerykanin Charles Dow, który stworzył ją na podstawie obserwacji kursów akcji na nowojorskiej giełdzie we wczesnych latach XIX stulecia. Dow zauważył, że większość kursów akcji podporządkowuje się powszechnej na całym rynku tendencji – trendowi. Podczas hossy kursy większości walorów rosną, zaś w przypadku bessy spadają. Teoria wyróżnia kilka rodzajów trendu ze względu na czas ich trwania:
[list_style2]

  • Bazowy (podstawowy), który powinien trwać kilkanaście lat,
  • Pierwotny (główny, długoterminowy), trwa co najmniej rok – najczęściej 2 – 4 lata,
  • Wtórny (drugorzędny, średnioterminowy), na ogół trwa od jednego do kilkunastu miesięcy. Trendy wtórne podporządkowane są trendowi pierwotnemu,
  • Trzeciego rzędu (trzeciorzędowy, krótkoterminowy), trwa od kilku dni do kilku tygodni. Jest on podtrendem trendu wtórnego.

[/list_style2]

W teorii Dowa sygnał kupna generuje się w momencie, gdy średnie przemysłowa i transportowa zamykają się powyżej szczytu poprzedniej zwyżki korekcyjnej w trendzie spadkowym. Natomiast sygnał sprzedaży powstaje, gdy obie średnie zamykają się poniżej dołka poprzedniej korekty w trendzie wzrostowym.

teoria fal Elliotta

Stworzona przez Ralpha Nelsona Elliotta na podstawie wieloletnich obserwacji kursów akcji. Elliott zauważył, że rynek porusza się cyklicznymi ruchami, opartymi na ciągu liczb Fibonacciego. Modelowa elliottowska struktura składa się z pięciu fal impulsu oraz trzech fal korekcyjnych. Teoria zakłada również złożoną budowę fal i liczne zależności występujące pomiędzy poszczególnymi falami.

teoria Fischera

Teoria stworzona przez Roberta Fischera w 1983 roku. Fischer w swojej teorii oparł się na analizie czasu w kategoriach proporcji Fibonacciego. Teoria ta jest nastawiona na wyznaczanie dni docelowych, czyli dni w których powinna następować zmiana trendu. Dzień docelowy wyznacza się na podstawie odległości (w jednostkach czasu) pomiędzy dwoma lokalnymi ekstremami i ciągu liczb Fibonacciego. Przykładowo, zakładając, że pomiędzy punktami A i B jest 21 dni różnicy, to położenie punktu C (dnia docelowego) prognozuje się mnożąc 21 dni przez 1,618 lub 0,618.

teoria Ganna

Teoria stworzona przez Williama Delberta Ganna, która opiera się na relacjach, jakie zachodzą pomiędzy ceną i czasem. Gann twierdził, że występuje idealna równowaga pomiędzy upływem czasu a ruchami cen na rynku kapitałowym. Wspomniana równowaga ma miejsce w przypadku, kiedy ceny rosną bądź spadają pod kątem 45 stopni w stosunku do osi czasu. Innymi istotnymi kątami Ganna są: 7,5, 15, 18,75, 26,25, 45, 63,75, 71,25, 75, 82,5 stopni. Według koncepcji równowagi (czasu i ceny) wartość w jednostkach pieniężnych istotnego ekstremum cenowego zostaje przełożona na liczbę jednostek kalendarzowych (dni, tygodni, miesięcy, lat…), które muszą upłynąć, aby doszło to powstania kolejnego istotnego szczytu cenowego.

trend

Najprościej rzecz ujmując jest to kierunek, w którym poruszają się ceny danego waloru. Wyróżnia się trzy rodzaje trendu: wzrostowy, spadkowy, boczny (horyzontalny lub konsolidacje). Coraz wyższe szczyty i dołki tworzą trend wzrostowy, coraz niższe szczyty i dołki charakteryzują trend spadkowy. Z kolei horyzontalnie ułożone szczyty i dołki cechują trend boczny. Trendy dzieli się na ogół na główne – długookresowe (powyżej roku), średnioterminowe – wtórne (od miesiąca do sześciu) i krótkookresowe (poniżej miesiąca).

trend boczny (horyzontalny, konsolidacja)

Ruch cen oscylujący w ściśle określonym przedziale cenowym.

trend długookresowy

Zwany inaczej głównym. Jest to trend, który trwa co najmniej rok.

trend krótkookresowy

Trwa zazwyczaj do około miesiąca.

trend spadkowy (bessa, rynek niedźwiedzia)

Ruch cen w dół, charakteryzujący się serią coraz niższych dołków przerywanych coraz niższymi szczytami.

trend średniookresowy

Zwany również wtórnym. Jest to trend, który zazwyczaj trwa od miesiąca do sześciu miesięcy.

trend wzrostowy (hossa, rynek byka)

Ruch cen w górę, charakteryzujący się serią coraz wyższych szczytów przerywanych coraz wyższymi dołkami.

wachlarz

Narzędzie analizy technicznej, służące do prognozowania zmiany trendu. Klasyczny wachlarz zbudowany jest z trzech linii trendu. Przełamanie drugiej oznacza wysokie prawdopodobieństwo zmiany dotychczasowego trendu.

wolumen

Inaczej poziom aktywności transakcyjnej (z tego też powodu często jest nazywany wskaźnikiem siły rynku). Oznacza on łączną liczbę papierów wartościowych, które zmieniły właściciela. Może on być liczony dla danego waloru lub dla całego rynku. W analizie tego wskaźnika istotne jest to, że rosnąca wartość wolumenu, kiedy rynek znajduje się w trendzie (wzrostowym lub spadkowym) potwierdza go.

wskaźnik analizy technicznej

Narzędzie, które zostało stworzone do pomocy w identyfikowaniu pewnych stanów rynku i generowania odpowiednich sygnałów. W zdecydowanej większości wypadków jakość generowanych przez nie sygnałów zależna jest od dobranych parametrów. Oznacza to, że spora ich część jest elastyczna i łatwo modyfikowalna. Wskaźniki dzieli się na:

[list_style2]

  • Wskaźniki trendu (np. MACD, średnie kroczące)
  • Wskaźniki zmienności (np. wstęgi Bollingera)
  • Wskaźniki impetu (np. wskaźnik siły zmiennej RSI)
  • Wskaźniki siły rynku (np. wolumen)
  • Wskaźniki wsparcia i oporu (np. Pivot Point)

 

[/list_style2]

wstęgi Bollingera

Stworzony przez Johna Bollingera na początku lat 80. ubiegłego wieku. Składa się on z dwóch wstęg oddalonych od siebie o dwa odchylenia standardowe (powyżej i poniżej) od (najczęściej) 20 okresowej średniej kroczącej. Górna wstęga jest często linią oporu dla cen a dolna linią wsparcia.

wykres kagi

Zwany inaczej wykresem kluczy (kagi oznacza klucz w kształcie litery L). Jest to bardzo mało znana technika analizowania wykresów. Kluczowym założeniem przy tworzeniu tego typu wykresów jest tzw. „wielkość odwrócenia”, oznaczająca minimalną wartość, o jaką musi zmienić się cena, aby można było narysować linię odwrotu. Rysowanie wykresu rozpoczyna się od zaznaczenia punktu, w którym obecnie znajduje się rynek, następnie jeżeli cena rośnie, ciągnie się grubą linię wzrostową (jang), bądź cienką linię spadkową (jin), gdy cena spada.

wykres kółko – krzyżyk

Zwany również „punktowo-symbolicznym”. Uwzględnia on jedynie istotniejsze wahania cen od wcześniej ustalonej wartości. Bardzo ważną cechą tego typu wykresów jest fakt, że pomija się w nich upływ czasu. W przypadku kiedy kurs wzrasta o określoną procentową wielkość, wówczas rysuje się krzyżyk. Z kolei, kiedy kurs spada o określoną procentową wielkość, wtedy rysuje się kółko. Jeżeli kierunek ruchu cen jest kontynuowany bez istotniejszej zmiany cen w przeciwnym kierunku, wówczas kolejne figury kreśli się w tej samej kolumnie nad (w przypadku krzyżyków) lub pod (w przypadku kółek) poprzednimi.

wykres przełamania trzech linii

Zwane inaczej „nowa cena trzech kroków”, „trzyliniowe przełamanie nowej ceny”, „przejście trzech linii”, „metoda trzyliniowego odwrotu”, „słupki trzech kroków nowej ceny”. Tego typu wykres służy do rozpoznawania siły i dynamiki rynku. Zbudowany jest z białych i czarnych prostokątów o różnej wielkości. Każdy z prostokątów znajduje się w osobnej kolumnie zwanej linią. Kolejne linie dodaje się na wykresie według następujących zasad. W momencie, gdy kurs osiąga nowe maksimum (mierzone w cenach zamknięcia), wówczas dodawana jest linia biała. W przypadku, kiedy kurs osiąga nowe minimum (w cenach zamknięcia), wtedy dodaje się czarną linię. Gdy cena zamknięcia nie ustanawia nowego ekstremum, wówczas nie dodaje się żadnego elementu. W sytuacji, gdy występują po sobie trzy kolejne białe linie, wówczas linię czarną można dodać dopiero wtedy, kiedy cena zamknięcia spadnie poniżej najniższego punktu ostatnich trzech białych linii. W odwrotnym przypadku, czyli gdy występują po sobie trzy kolejne czarne linie, linię białą można dodać dopiero w sytuacji, kiedy cena zamknięcia wzrośnie ponad najwyższy punkt ostatnich trzech czarnych linii.

wykres renko

Zwany inaczej neri lub zygzakowym. Wykres tego typu zbudowany jest z klocków/cegiełek (renga = cegła). Przy rysowaniu wykresów stosuje się ceny zamknięcia i ustala się jednostkę zmiany ceny, która oznacza minimalną wielkość zmiany cen pozwalającą narysować nową cegłę. W przypadku, kiedy zmiana kursu jest niższa od ustalonej wartości zmiany, wówczas nie rysuje się żadnej cegiełki. Wszystkie cegiełki mają taką samą długość. Cegły białe oznaczają wzrost, a cegły czarne spadek.

złoty krzyż

Powstaje w sytuacji, kiedy średnia krótkoterminowa przecina średnią długoterminową od dołu. Wykreślenie się krzyża jest równoznaczne z wygenerowaniem sygnału kupna.

zygzak

Inna nazwa korekty prostej abc.